Chełm Śląski, którego nazwa do 1966 brzmiała Chełm Wielki, liczyła wtedy ponad 6 tysięcy mieszkańców. Na jego terenie znajdowały się 3 stare szkoły: w Chełmie, Goławcu i Górkach oraz jedna nowa w Kopciowicach.

Ze względu na to, że stara szkoła w Chełmie Śląskim wybudowana w 1910 roku posiadała zaledwie 8 sal lekcyjnych, bez jakichkolwiek gabinetów, pracowni i sali gimnastycznej, a naukę pobierało w niej aż 530 uczniów, to nauka odbywała się nawet na 3 zmiany. Wobec tego zachodziła nieodzowna potrzeba budowy drugiej szkoły.

Sprawa rozpoczęcia budowy nowej szkoły napotkała na bardzo poważne trudności. Wreszcie po wielu kłopotach przystąpiono do prac budowlanych w miesiącu styczniu 1966 roku.

Podkreślić należy wielki wkład, jaki miejscowa ludność wniosła w dzieło budowy szkoły. Przykładem mogą być bardzo liczne dobrowolne składki na rzecz budowy, a także między innymi urządzenie boiska, bieżni, utwardzenie nawierzchni drogi dojazdowej i wiele innych prac wykonane zostało całkowicie przez rodziców dzieci.
Budowę szkoły ukończono w sierpniu 1967 roku. Uroczystego otwarcia dokonano w dniu 7 września 1967 roku, a w dniu 8 września 1967 r. młodzież szkolna rozpoczęła pierwszy dzień nauki w nowej szkole. Sześcioizbowa szkoła podstawowa w Chełmie Wielkim została zarejestrowana jako szkoła 1275 na liście szkół, które są Pomnikiem Tysiąclecia Państwa Polskiego.
Już w pierwszych latach istnienia naszej szkoły uczniowie wykazywali się talentem sportowym, w szkole działał zespól taneczny, a także bardzo prężnie działała drużyna harcerska.

25 stycznia 1985 roku Szkoła Podstawowa nr 22 w Mysłowicach otrzymuje imię Floriana Adamskiego – nauczyciela i bojownika o wolność narodu w latach okupacji. Florian Adamski był redaktorem naczelnym jednego z pierwszych pism konspiracyjnych „Braciom na otuchę”. 25 stycznia 1943 roku został zamordowany w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Miał wtedy 31 lat.

Florian Adamski urodził się 30 października 1911 roku  w Brzęczkowicach koło Mysłowic w wielodzietnej rodzinie cieśli górniczego kopalni „Mysłowice”. Syn Franciszka Adamskiego i Marii z domu Kazimierskiej. Jego dom rodzinny choć niezbyt dostatni, kształtował młodego Floriana w poszukiwaniu zawodu nauczyciela. Po ukończeniu gimnazjum Florian rozpoczął naukę w pięcioletnim Seminarium Nauczycielskim w Mysłowicach, gdzie kształcił się pod okiem specjalistów wszechstronnie uzdolnionych.

 

Po odbyciu służby wojskowej, w 1932 roku Florian rozpoczął swoją pracę jako nauczyciel w przygranicznej miejscowości Adamowice. Swoje wszechstronne wykształcenie pedagogiczne rozwijał w pracy, w  Szkole Powszechnej. Uczył wszystkiego - religii, języka  polskiego, rachunków, prac ręcznychi śpiewu. Potrafił wyzwalać liczne, drzemiące w uczniach zainteresowania i talenty. Chłopców uczył robót ręcznych, dziewczęta szydełkowania, haftowania, pieczenia ciast, a jednych i drugich śpiewu, malarstwa oraz poprawnej wymowy polskiej poprzez liczne inscenizacje teatralne. W chwilach wolnych na lekcjach szkicował karykatury swoich uczniów, które przyozdabiały ściany klas. Prawie zawsze chodził ze swoimi skrzypcami, na których pięknie grał do lekcyjnego śpiewu. W uczniach ćwiczył ducha i ciało poprzez gimnastykę, często na świeżym powietrzu. Uczniowie maszerując ze szkoły na boisko  śpiewali pieśni patriotyczne.

  

W czasie swojego pobytu w Adamowicach Florian Adamski  stworzył we wsi amatorski teatr. Był w nim reżyserem, autorem tekstów, kompozytorem i wykonawcą muzyki oraz aktorem w jednej osobie. Sztuki wystawiane były w gospodzie, która była własnością Antoniny Wranik  (później Czogalik). Do występów aktorskich Adamski angażował młodzież starszą  i dorosłych. Przedstawienia były starannie przygotowane - odbywały się wielokrotne próby, tworzono piękne dekoracje. W tym teatrze występowali m.in.: Zygfryd Siedlaczek, Jan Zientek,  Henryk Broża, Maksymilian Kucznierz, Maksymilian Niewrzoł i Maksymilian Pielczyk oraz Elżbieta Kucznierz, Jadwiga Tomczyk, Antonina Wranik, Jadwiga Krakowczyk, Maria Broża, Maria Stoś i Maria Pielczyk.

 

Repertuar tych inscenizacji był bardzo bogaty - od sztuk religijnych np.:

„U stóp Chrystusa”, „Maria Magdalena”, „Ave Maria”, „Ojcze nasz”, „Niewinnie na śmierć skazany”, poprzez sztuki obrazujące śląskie obrzędy ludowe takie jak: „Kiermasz we dworze”, „Wesele śląskie” wg St. Ligonia oraz sztuki przedstawiające w sposób satyryczny życie wsi: „A sądzą sie jeno” czy „Jak Jewka chciała zostać beamterką”. Repertuar obejmował nawet fragmenty operetek czy ich przeróbki np.: „Baron cygański” J.Straussa, „Księżniczka cygańska” wg J. Kalmana czy „Trójka hultajska”.

 

Przedstawienia te wielokrotnie powtarzano, a nawet wyjeżdżano z występami do dalszych miejscowości np. Brzezia, Lysek. Oprócz teatru amatorskiego Adamski prowadził działalność patriotyczną w organizacji Powstańców Śląskich mieszkających na tym terenie. W 1933r. zostaje utworzony oddział powstańczy pod nazwą „Krakusy”. Był to oddział konny kawalerii ćwiczony pod okiem plutonowego Konstantego Pielczyka. Działalność patriotyczna i społeczna Adamskiego znana była w całej okolicy.  Wszystko przerwała tragiczna w skutkach II wojna światowa.

 

W pierwszych dniach września Adamski wyjechał swoim motocyklem na wschód Polski uciekając przed wojskami hitlerowskimi. Nad Sanem napadły go bandy ukraińskie, niszcząc jego pojazd. Na szczęście cały i zdrowy wrócił poprzez front do Mysłowic. Pracował w tym czasie w sklepie tekstylnym w Sosnowcu, jednocześnie prowadząc działalność konspiracyjną. Wraz z przyjaciółmi założył podziemną organizację pod nazwą „Orzeł Biały”, która wydawała co tydzień gazetkę pt.: „Braciom na otuchę”. Gazetka ta rozchodziła się w okolicach Mysłowic w nakładzie 1000 egzemplarzy. Oczywiście naczelnym redaktorem, autorem tekstów i rysownikiem w tej gazecie był Florian Adamski.

 

 W lipcu 1942r. cała grupa konspiracyjna została aresztowana przez Gestapo. Najpierw przebywali w więzieniu w Mysłowicach, a później w Obozie Koncentracyjnym w Oświęcimiu. Tam Florian Adamski był wielokrotnie przesłuchiwany i torturowany. Nie chciał zdradzić swoich towarzyszy, ani miejsca gdzie wydawano gazetkę i jak ją rozprowadzano.

 

          Dnia 25 stycznia 1943r. został rozstrzelany przy XI bloku pod ścianą śmierci w Oświęcimiu.